تعیین فراوانی ‏‎dislocation‎‏ های فکی در مصرف کنندگان داروهای نورولپتیک بیمارستان روانپزشکی زاهدان در سال 1379

از مشکلات اساسی که دندانپزشکان ممکن است با ان روبرو شوند دررفتگی فکی است که یکی از علل آن می تواند مصرف داروهای نورولپتیک باشد. این تحقیق در 6 ماه اول سال 1379 انجام شد، 225 بیمار که در بخشهای حاد و کرونیک زنان و مردان بیمارستان روانپزشکی زاهدان بستری شده بودند با استفاده از فرمهای پرسشنامه و معاینه مورد مطالعه قرار گرفتند براساس نتایج بدست آمده نسبت مردان به زنان 4/36: 6/63، متوسط سنی در مردان 5/32 سال و در زنان 33 سال بود. میانگین سن شروع علایم بیماری های روانی در افراد مورد مطالعه 1/27 سال و میانگین روزهای درمان برای آنها 311 روز بود. شیوع ‏‎subluxation‎‏ در گروه مورد مطالعه و گروه شاهد اختلاف فاحش نشان می دهد در گروه بیماران بسیار بیشتر است. شیوع ‏‎subluxation‎‏ در بین بیماران مورد مطالعه 9/20% بود که این شیوع برای داروهای تری فلوپرازین 7/85% برای کلروپرومازین 7/22% برای هالوپریدول 9/21% برای پرفنازین 6/17% و برای تیوریدازین 5/13% بود. تفاوت تری فلوپرازین با سایر داروها معنی دار بود. در ایجاد ‏‎subluxation‎‏، جسن، سن شروع علایم بیماریهای روانی، کشیدن سیگار، مدت مصرف داروهای نورولپتیک جز ریسک فاکتورها بودند و سن بیماران و سابقه ‏‎e.c.t‎‏ تاثیری در افزایش خطر ابتلا به ‏‎sub.‎‏ نداشت. شیوع دیسکنزیای تاخیری در بیماران مورد مطالعه 6/2 درصد بود. شیوع در بین مصرف کنندگان تری فلوپرازین 14% و برای تیوریدازین و پرفنازین به ترتیب 4/5% و 2/3% بود. که تفاوت معنی داری نشان نمی داد. در شیوع دیسکنزیای تاخیری هیچ کدام از عوامل مورد بررسی جنس مذکر، سن بیماران، سن شروع علایم بیماریهای روانی و مدت مصرف داروهای نورولپتیک، سابقه ‏‎e.c.t‎‏ و کشیدن سیگار بعنوان ریسک فاکتور مطرح نبودند. در این تحقیق شیوع چند اختلال حرکتی دیگر نیز در بین بیماران مورد مطالعه تعیین شد. شیوع پارکینسونیسم در سن بیماران 9/8% شیوع ترمور وضعیتی دارویی 4/4% و شیوع دیستونی 9/0% بود. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق در بیمارانی که دارای سابقه ‏‎dislocaiton‎‏ و یا علایم ‏‎subluxation‎‏ هستند باید از تجویز داروی تری فلوپرازین اجتناب نمود تا از وخیم تر شدن مشکل مفصل بیمار احتراز شد.